Als mijn auto zo kraakt en piept, zucht en steunt bij elke bocht, niet meer kan remmen omdat de remvloeistof bijgevuld moet worden, er geen lucht meer in de banden zit en iedere ochtend met moeite heeft met starten omdat de rit van de vorige avond te lang was? Wat zou ik dan doen? Kijken naar een nieuwe, duurzame, auto. Bellen met de garage voor een onderhoudsbeurt.
Wat als mijn huis piept en kraakt, het dak lekt, de verf bladdert van de kozijnen, de scheuren in het plafond worden groter en er valt af en toe cement uit de voegen? Wat dan? Een schilder bellen of nog beter een aannemer terwijl Funda een favoriete website aan het worden is.
Wat als het op mijn werk druk is, het piept en het kraakt, het zucht en steunt, het zweet verder dan de intiemste plekken gaat, het starten in de ochtend niet lukt omdat de dienst van vorige avond te druk was, er geen gesprekken meer zijn omdat iedereen vermoeid is, een enkel woord al tranen geeft? Waarom ga ik dan wel door? Waarom stoppen ik dan niet? Waarom is de zorg voor de ander belangrijker dan de zorg voor mijzelf? Waarom accepteer ik het niet van mijn auto, mijn huis en mijn relatie als het niet goed is? En waarom accepteren ik dit dan wel? Waarom is dit herkenbaar voor velen in de zorg?
Zou het niet goed zijn om eens naar ons zelf te kijken? Realiseren dat zoals het nu gaat het niet goed is? Realiseren dat je geen superheld bent, wat de media ook schrijft? Accepteren dat dit niet langer vol te houden is? Het is tijd voor pauze, het is tijd voor anders zorg leveren.
Blijf je niet blind staren op de manieren zoals we het altijd hebben gedaan. Dat heeft ons gebracht waar we nu zijn. Ga eens stil zitten, adem in en uit, stel je de vragen: Waarom doe ik het zoals ik het doe? Hoe zou ik het echt willen hebben?
Deze vragen zijn normaal. Ze zijn een reactie op de verwarrende tijden waar we in leven. Deze vragen komen voort uit de transitie waar we in zitten. Een beweging die voor Covid al ingang gezet was. Een transitie.
Transities kenmerken zich door chaos, onzekerheid, kraken, piepen, zuchten en steunen van systemen, het vast houden aan oude gebruiken en vertrouwde gewoonten.
De oplossing is moeilijk, doet pijn, vraagt om offers. Toch is het is maar één woord: loslaten. Laat de gewoontes los. Doe het anders want alleen dan krijg je een ander resultaat.